پیش بینی جمعیت جهان در سال 2050 چه اهمیتی دارد؟
پیشبینی جمعیت در سال 2050 ابزاری مهم برای تصمیمگیریها در زمینههای اقتصادی، اجتماعی، زیستمحیطی و امنیتی به شمار میآید. طبق آمارهای معتبر از بانک جهانی در سال گذشته، جمعیت جهان به 8 میلیارد رسید و هند با پیش گرفتن از چین پرجمعیت ترین کشور جهان شناخته شد.پیش بینی جمعیت و داده هایش یکی از مباحث مهم و مورد علاقه در سیاست گذاری ها و علم جامعه شناسی می باشد.
شرکت آماری "اس دیتا" به عنوان یک سامانه پیش بینی جمعیت کشورهای جهان و ایران معرفی می شود این شرکت با علم بر تحلیل داده های جمعیتی و آنالیز دقیق این اطلاعات الگوهای جمعیتی طبق رده سنی و جنسیت، نرخ زاد و ولد در یک منطقه را بررسی میکند و با ارائه داشبوردهای جمعیتی و پیش بینی به سازمان ها و سیاستگذاران کمک می کند تا برنامه های استراژیک خود را در حیطه مسائل اقتصادی و اجتماعی جمعیت کشور به درستی و هوشمندانه پیش ببرند.
بر اساس پیشبینیهای سازمان ملل متحد، جمعیت جهان تا سال 2050 به حدود 9 میلیارد و هفتصد میلیون نفر خواهد رسید. این رشد عمدتاً ناشی از افزایش جمعیت در قاره آفریقا و برخی کشورهای آسیایی است. این طور پیش بینی می شود که نیجریه پس از هند و چین به سومین کشور پرجمعیت جهان تبدیل میشود.
همچنین، با توجه به کاهش نرخ باروری در بسیاری از کشورها، احتمالاً نرخ رشد جمعیت جهان پس از سال 2050 کاهش خواهد یافت و جمعیت جهانی با کاهش نرخ رشد و پیری رو به رو میشود و به تدریج به حدود 11.2 میلیارد نفر خواهد رسید.
تأمین غذا یکی از مهمترین چالشهای مرتبط با رشد جمعیت جهان است. با افزایش جمعیت جهانی، تقاضا برای غذا بهطور قابلتوجهی افزایش مییابد و تأمین این نیازها در برخی مناطق به یک بحران جدی تبدیل شده است. دولت ها باید در صدد سیاستگذاری ها برای توسعه ی فناوری های کشاورزی برای جمعیت رو به رشد باشند. در ادامه به دلایلی که تأمین غذا را به یکی از مهمترین چالشهای رشد جمعیت تبدیل کرده، اشاره میکنیم.
جمعیت جهانی به سرعت در حال افزایش است و پیشبینی میشود تا سال 2050 به حدود 9.7 میلیارد نفر برسد. این افزایش جمعیت به معنای افزایش تقاضا برای منابع غذایی است. بر اساس گزارشهای سازمان غذا و کشاورزی ملل متحد (FAO)، برای تأمین نیازهای جمعیت در حال رشد، تولید جهانی غذا باید حدود 70 درصد افزایش یابد.
زمینهای کشاورزی، منابع آب، و سایر منابع طبیعی که برای تولید غذا مورد نیاز هستند، محدود و در بسیاری از مناطق جهان در حال کاهش است. تخریب اراضی کشاورزی، کمبود آب و تغییرات اقلیمی همگی به عنوان چالشهایی مطرح هستند که توانایی تولید غذا را کاهش میدهند.
برخی از کشورها به دلیل محدودیتهای جغرافیایی و اقلیمی نمیتوانند منابع کافی برای تولید غذا را فراهم کنند و به واردات وابسته هستند. این وابستگی در شرایطی مانند تحریمها، جنگها، یا تغییرات اقلیمی جهانی میتواند دسترسی به غذا را سختتر کند.
تغییرات اقلیمی به شدت بر تولید غذا تأثیر میگذارد. افزایش دمای جهانی، تغییر الگوهای بارش، و پدیدههایی مانند خشکسالی و سیلاب میتوانند به کاهش تولید محصولات کشاورزی منجر شوند. طبق گزارشهای سازمان ملل، تغییرات اقلیمی بهویژه در مناطق خشک و نیمهخشک، که بیشتر کشورهای با رشد جمعیت سریع در آنها قرار دارند، به شدت تأثیر میگذارد و امنیت غذایی را به خطر میاندازد.
رشد جمعیت نیاز به زنجیره تأمین کارآمدتر و پایدارتر دارد. چالشهایی مانند فساد مواد غذایی، ناکارآمدی حمل و نقل، و نابرابریهای اقتصادی و سیاسی میتوانند دسترسی عادلانه به غذا را تحت تأثیر قرار دهند. بهویژه در کشورهای در حال توسعه، سیستمهای حملونقل و ذخیرهسازی ناکافی میتوانند به اتلاف بخش زیادی از مواد غذایی منجر شوند.
بسیاری از افراد در سراسر جهان هنوز با فقر و نابرابری اقتصادی روبرو هستند و نمیتوانند به غذای کافی و مناسب دسترسی داشته باشند. بر اساس گزارش بانک جهانی، بیش از 800 میلیون نفر در جهان دچار سوءتغذیه هستند. با رشد جمعیت، فقر و نابرابریهای اجتماعی میتوانند دسترسی به غذا را برای افراد فقیر دشوارتر کنند.
با افزایش درآمدها در برخی از کشورهای در حال توسعه، الگوهای مصرف غذا در حال تغییر است. تقاضا برای محصولات غذایی پرمنبع، مانند گوشت و لبنیات، افزایش یافته که به نوبه خود نیاز به منابع بیشتر برای تولید آنها دارد. تولید این محصولات به منابع آب و زمین بیشتری نیاز دارد و میتواند بر پایداری تولید غذایی جهانی فشار وارد کند.
پیشبینیها نشان میدهند که جمعیت شهری جهان تا سال 2050 به 70 در صد برسد. این رقم نسبت به سال 2020 که حدود 56 درصد بود، افزایش چشمگیری خواهد داشت. مهاجرت یکی از مهمترین عوامل این رشد، از روستاها به شهرها، بهویژه در کشورهای در حال توسعه و با جمعیت زیاد مانند چین، هند و نیجریه است.
پیشبینی میشود که تا سال 2050، تعداد شهرهای با بیش از 10 میلیون نفر جمعیت (مگاشهرها) نیز افزایش یابد. به طور کلی، روند جهانی به سوی شهرنشینی بیشتر حرکت میکند که نیازمند تغییرات عمده در سیاستهای شهری، مسکن و مدیریت محیط زیست خواهد بود.
بر اساس پیشبینیها، برخی از کشورها با رشد جمعیت سریعتری نسبت به دیگر نقاط جهان روبهرو خواهند بود. این کشورها عمدتاً در قارههای آفریقاو آسیا قرار دارند. مهمترین کشورهای دارای افزایش جمعیت تا سال 2050 شامل موارد زیر هستند:
نیجریه: نیجریه با یکی از سریعترین نرخهای رشد جمعیت مواجه است و انتظار میرود جمعیت آن تا سال 2050 به بیش از 400 میلیون نفر برسد، که آن را به سومین کشور پرجمعیت جهان تبدیل میکند.
هند: هند پیشبینی میشود که تا سال 2050 از چین پیشی بگیرد و جز پرجمعیتترین کشورهای جهان با جمعیتی حدود 1.6 میلیارد نفر شود.
جمهوری دموکراتیک کنگو: این کشور آفریقایی نیز یکی از کشورهایی است که با رشد سریع جمعیت مواجه است و انتظار میرود تا سال 2050 به جمعیت قابلتوجهی برسد.
اتیوپی و تانزانیا: این دو کشور آفریقایی به دلیل نرخ بالای زاد و ولد و رشد جمعیت طبیعی، با افزایش سریع جمعیت تا سال 2050 مواجه خواهند شد.
پاکستان و بنگلادش: این دو کشور آسیایی نیز پیشبینی میشود که با رشد جمعیت مواجه شوند و تا سال 2050 جمعیت آنها بهطور قابل توجهی افزایش یابد.
برنامهریزی جهانی برای مدیریت رشد جمعیت تا سال 2050 شامل افزایش بهرهوری کشاورزی، توسعه شهرهای پایدار، و بهبود زیرساختهای آب است. فناوریهای نوین در کشاورزی و آبرسانی به کار گرفته میشود تا منابع طبیعی برای جمعیت رو به رشد کافی باشد. همچنین، توسعه شهرهای هوشمند با کاهش آلودگی و مدیریت پسماند به عنوان راهحلهایی برای کاهش فشار بر محیط زیست در نظر گرفته شده است. دسترسی به آموزش و بهداشت بهتر نیز میتواند نابرابریها را کاهش دهد و کیفیت زندگی را بهبود بخشد.