پوشاک فصلی در ایران یکی از بخشهای حیاتی بازار پوشاک است. با توجه به تنوع فصول در ایران و تغییرات دمایی در هر منطقه، مصرفکنندگان برای هر فصل بهطور جداگانه لباسهای خاصی خریداری میکنند. این دسته از پوشاک شامل پوشاک تابستانه (تیشرتها، شلوارهای سبک، و لباسهای خنک) و پوشاک زمستانه (پالتو، کاپشن، سویشرت و دستکش) میشود.
بر اساس تغییرات فصلی و نیاز به لباسهای خاص، این بازار سهم قابلتوجهی از کل بازار پوشاک را به خود اختصاص داده است. در این مقاله، به بررسی سهم بازار، روند تقاضا برای این نوع پوشاک و تغییرات آن در فصول مختلف پرداخته خواهد شد.
سیاسی (Political): سیاستهای واردات پوشاک و گمرکات ایران، تغییرات در تعرفههای وارداتی و سهم برندهای خارجی و داخلی.
اقتصادی (Economic): نوسانات قیمت ارز و تورم تأثیر زیادی بر قدرت خرید مصرفکنندگان در خرید پوشاک فصلی دارد.
اجتماعی (Social): فرهنگ مصرف لباسهای مدرن و بهروز بهویژه در مناطق شهری، همراه با تغییر در سلایق جوانان.
فناوری (Technological): پیشرفتهای تکنولوژیک در تولید پوشاک فصلی، مانند الیاف سبکتر، عایقهای حرارتی، و طراحیهای نوین.
زیستمحیطی (Environmental): توجه روزافزون به محصولات پایدار و سازگار با محیطزیست، بهویژه در لباسهای فصلی که برای محیطهای مختلف طراحی میشوند.
قانونی (Legal): قوانین واردات و استانداردهای ایمنی برای پوشاک، بهویژه برای پوشاک فصل زمستان که بیشتر نیاز به تجهیزات محافظتی دارند.
پوشاک تابستانه بیشتر مورد توجه در ماههای گرم سال (اردیبهشت تا شهریور) است.
پوشاک زمستانه عمدتاً در ماههای پاییز و زمستان (مهر تا اسفند) خریداری میشود.
تقاضا برای پوشاک فصلی در ایران بهشدت تحتتأثیر تغییرات آبوهوایی و شرایط اقتصادی است.
بر اساس برآوردها، اندازه بازار پوشاک فصلی در ایران در سال ۱۴۰۳ حدود ۷,۰۰۰ میلیارد تومان بوده است. پیشبینی میشود این رقم تا سال ۱۴۰۷ به بیش از ۱۲,۰۰۰ میلیارد تومان برسد.
CAGR (نرخ رشد مرکب سالانه): حدود ۹٪.
تقاضا بیشتر در: شهرهای بزرگ مثل تهران، اصفهان و مشهد که تنوع پوشاک فصلی بیشتری دارند.
الگوی فصلی: در تابستان و زمستان بیشترین فروش مشاهده میشود.
پوشاک تابستانه: ۵۰٪ از بازار پوشاک فصلی (تیشرتها، دامنها، شلوارهای کوتاه و خنک).
پوشاک زمستانه: ۴۵٪ (کاپشن، پالتو، شال و کلاه).
پوشاک ویژه فصول گذر: ۵٪ (مانند بارانیها و لباسهای مناسب برای پاییز و بهار).
خانگی: ۷۰٪.
رستورانها و هتلها (لباسهای رسمی و یکدست): ۱۵٪.
سایر بخشها (کسبوکارهای فصلی): ۱۵٪.
بازار پوشاک فصلی در ایران عمدتاً توسط تولیدکنندگان داخلی کوچک و کارگاههای تولیدی مدیریت میشود. در بخش پوشاک ورزشی و فصلی، برندهای داخلی معمولاً بر تولید پوشاک روزمره و ارزانقیمت تمرکز دارند. برندهای شناختهشده ایرانی مثل جین وست ایران (برای پوشاک روزمره) و خوشه (برای پوشاک زنانه) فعال هستند، اما برندهای داخلی معتبر در زمینه پوشاک فصلی بهاندازه برندهای خارجی بهویژه در بازارهای آنلاین و رقابتی گسترده شناختهشده نیستند.
جین وست ایران (پوشاک روزمره و جوانان)
خوشه (پوشاک زنانه)
میزان پوشاک (تولیدکننده محصولات متنوع پوشاک)
برندهای محلی: تولیدکنندگان کوچکی که در سطح کارگاهی و محلی تولید پوشاک فصلی (بهویژه در فصلهای سرد و گرم) را انجام میدهند.
نایکی، آدیداس، ریباک، پوما: این برندها بهطور غیررسمی از طریق واردات و فروشگاههای استوک در بازار ایران موجود هستند، اما سهم عمدهای در بازار ندارند.
برندهای داخلی (کمتر شناختهشده): ۵۰٪
برندهای خارجی (قاچاق و غیررسمی): ۳۰٪
محصولات متفرقه و بدون برند: ۲۰٪
رقابت داخلی: بالا؛ برندهای داخلی متنوع و حضور برندهای معتبر خارجی بهصورت قاچاق.
ورود تازهواردان: متوسط؛ هزینه بالای راهاندازی برندهای پوشاک.
قدرت تأمینکننده: متوسط؛ عمدتاً وابسته به واردات پارچههای خاص و مواد اولیه.
قدرت خریدار: بالا؛ مصرفکنندگان حساس به قیمت و کیفیت.
تهدید جایگزینها: متوسط؛ کالاهای با قیمت پایینتر همچنان تهدیدی برای برندهای میانرده هستند.
جوانان: بیشترین تقاضا برای پوشاک ورزشی و مد روز بهویژه در تابستان.
خانمها: تقاضای بالا برای پوشاک زمستانه شامل پالتوها و کاپشنها.
خانوادهها: تمایل به خرید پوشاک مناسب برای سفرهای زمستانی.
عوامل اصلی خرید:
کیفیت و طراحی.
قیمت و تخفیفهای فصلی.
راحتی و قابلیت استفاده چندمنظوره.
مواد اولیه: پارچههای داخلی و وارداتی برای تولید پوشاک فصلی.
واسطهها: شرکتهای پخش و عمدهفروشی.
کانالهای فروش:
فروشگاههای زنجیرهای و نمایندگیهای برندها (۴۰٪).
فروشگاههای آنلاین (۳۰٪).
فروشگاههای محلی و بازارهای فصلی (۳۰٪).
رشد مصرف پوشاک فصلی در میان طبقه متوسط و بالای جامعه.
امکان توسعه فروش آنلاین و بازاریابی دیجیتال.
گسترش فروشگاههای فصلی آنلاین برای راحتی خرید مصرفکنندگان.
نوسانات اقتصادی و کاهش قدرت خرید مصرفکنندگان.
رقابت شدید از برندهای خارجی.
مشکلات مربوط به واردات مواد اولیه.
سناریوی خوشبینانه: رشد سالانه ۱۰–۱۲٪ و رسیدن بازار به بیش از ۱۳ هزار میلیارد تومان تا ۱۴۰۷.
سناریوی بدبینانه: کاهش رشد به کمتر از ۵٪ در صورت رکود اقتصادی و افزایش قیمتها.
سناریوی محتمل: رشد ۷–۹٪ با تمرکز بر تولید داخلی و آنلاینشدن بخش بیشتری از بازار.
بازار پوشاک فصلی در ایران در حال رشد است، و برای برندهای داخلی و خارجی فرصتهای زیادی برای پیشرفت فراهم است.
تمرکز بر طراحیهای مدرن و جذب مخاطب جوان.
استفاده از فروش آنلاین و بازاریابی دیجیتال برای جذب مشتریان بیشتر.
توسعه محصولات چندمنظوره که برای فصول مختلف قابل استفاده باشد.