پوشاک ورزشی و فیتنس یکی از بخشهای در حال رشد صنعت پوشاک در ایران است. افزایش تعداد باشگاههای ورزشی، گرایش جوانان به ورزشهای بدنسازی، یوگا، کراسفیت و دویدن، و همچنین موج جهانی «سبک زندگی سالم» باعث شده تقاضا برای لباسهای ورزشی در ایران بهشدت افزایش یابد.
این بازار نهتنها به ورزشکاران حرفهای مربوط است، بلکه بخش بزرگی از مصرفکنندگان، افرادی هستند که پوشاک ورزشی را بهعنوان لباس روزمره (Athleisure) استفاده میکنند. همین روند، پوشاک ورزشی را از یک محصول تخصصی به یک ترند مد روز تبدیل کرده است.
سیاسی (Political): حمایت دولت از تولید داخلی و محدودیت واردات پوشاک برندهای خارجی.
اقتصادی (Economic): تورم و کاهش قدرت خرید باعث افزایش تقاضا برای برندهای داخلی اقتصادی شده، اما همچنان پوشاک برندهای خارجی قاچاق بازار قابل توجهی دارند.
اجتماعی (Social): افزایش آگاهی نسبت به سلامت و رشد فرهنگ باشگاهرفتن در میان جوانان و بانوان.
فناوری (Technological): استفاده از پارچههای تنفسی و ضدتعریق در تولیدات داخلی.
زیستمحیطی (Environmental): رشد تقاضا برای الیاف بازیافتی و پوشاک دوستدار محیطزیست.
قانونی (Legal): قوانین مربوط به قاچاق پوشاک خارجی همچنان چالش بزرگی است.
رشد پوشاک ورزشی زنانه بهویژه در رشتههایی مثل ایروبیک و یوگا.
افزایش تمایل به خرید لباسهای ورزشی چندمنظوره که هم برای باشگاه و هم برای استفاده روزمره مناسب باشند.
رشد فروش آنلاین پوشاک ورزشی.
بر اساس برآوردها، اندازه بازار پوشاک ورزشی در ایران در سال ۱۴۰۳ حدود ۱۸ هزار میلیارد تومان بوده است. پیشبینی میشود این رقم تا سال ۱۴۰۷ به حدود ۲۸ هزار میلیارد تومان برسد.
CAGR (نرخ رشد مرکب سالانه): حدود ۱۲٪.
بیشترین تقاضا: تهران، اصفهان، شیراز و مشهد.
الگوی فصلی: افزایش فروش در فصل بهار و تابستان (شروع فعالیتهای ورزشی و ثبتنام باشگاهها).
پوشاک بدنسازی و فیتنس: ۴۰٪.
پوشاک دویدن، پیادهروی و یوگا: ۲۵٪.
کفش ورزشی: ۲۰٪.
اکسسوری ورزشی (کلاه، دستکش، مچبند): ۱۵٪.
مصرف روزمره (ورزشکاران عادی): ۶۰٪.
ورزشکاران حرفهای و تیمها: ۲۵٪.
باشگاهها و مراکز ورزشی (خرید عمده): ۱۵٪.
بازار پوشاک ورزشی ایران ترکیبی از برندهای خارجی شناختهشده، تولیدکنندگان داخلی کوچک و متوسط، و محصولات متفرقه وارداتی است.
برندهای خارجی: نامهایی مانند نایکی، آدیداس، پوما و ریباک همچنان پرطرفدارترین در میان مصرفکنندگان هستند، هرچند حضور آنها بیشتر از طریق واردات غیررسمی یا فروشگاههای استوک و نمایندگیهای غیرمستقیم دیده میشود. این برندها در بخش کفش و کتانی ورزشی سهم بالاتری دارند.
تولیدکنندگان داخلی: سهم قابلتوجهی از بازار در اختیار کارگاههای تولیدی و برندهای محلی است که بیشتر بر تولید محصولات اقتصادی مانند تیشرت، لگ ورزشی و شلوارک تمرکز دارند. برخی برندهای داخلی توانستهاند در زمینه پوشاک تیمی یا سفارش باشگاهها جایگاه نسبی پیدا کنند، اما هنوز برند ملی با قدرت بازاریابی گسترده شکل نگرفته است.
برندهای متفرقه: بخش مهمی از بازار نیز به محصولات بدون برند یا با لیبلهای غیرشناختهشده اختصاص دارد که به دلیل قیمت پایین، مشتریان قابل توجهی دارند.
برندهای خارجی (شناختهشده یا استوک): حدود ۴۰٪.
تولیدکنندگان داخلی کوچک و برندهای محلی: حدود ۴۵٪.
محصولات متفرقه و بینام: حدود ۱۵٪.
رقابت داخلی: بسیار بالا.
ورود تازهواردان: آسان، اما رقابت قیمتی شدید.
قدرت تأمینکننده: متوسط؛ پارچههای تخصصی اغلب وارداتیاند.
قدرت خریدار: بالا؛ حساسیت مصرفکنندگان به قیمت و کیفیت.
تهدید جایگزینها: پایین؛ پوشاک ورزشی جایگزین مستقیم ندارد.
جوانان: تمایل به پوشاک مدرن و برنددار.
بانوان: رشد بالای تقاضا برای پوشاک یوگا، ایروبیک و فیتنس.
ورزشکاران حرفهای: به کیفیت و تکنولوژی پارچه بیشتر اهمیت میدهند.
عوامل کلیدی در تصمیم خرید:
قیمت و برند.
راحتی و طراحی مدرن.
کیفیت پارچه و دوام.
دسترسپذیری در فروشگاهها و آنلاین.
مواد اولیه: بخش زیادی از پارچههای کشی و تنفسی وارداتی هستند.
واسطهها: شرکتهای پخش عمده و واردکنندگان.
کانالهای فروش:
فروشگاههای ورزشی (۴۵٪).
فروشگاههای زنجیرهای و برندشاپها (۳۰٪).
فروش آنلاین (۲۵٪ و در حال رشد سریع).
افزایش علاقه به سلامت و ورزش در سبک زندگی شهری.
توسعه فروشگاههای آنلاین و بازاریابی دیجیتال.
امکان صادرات پوشاک ورزشی به کشورهای همسایه.
رشد بازار Athleisure (پوشاک ورزشی روزمره).
رقابت شدید برندهای خارجی قاچاق.
نوسان قیمت مواد اولیه وارداتی.
کاهش قدرت خرید خانوارها.
سناریوی خوشبینانه: رشد سالانه ۱۴٪ و رسیدن بازار به بیش از ۳۰ هزار میلیارد تومان تا ۱۴۰۷.
سناریوی بدبینانه: کاهش رشد به کمتر از ۷٪ در صورت تداوم رکود اقتصادی.
سناریوی محتمل: رشد پایدار ۱۰–۱۲٪ با تمرکز بر تولید داخلی و فروش آنلاین.
بازار پوشاک ورزشی و فیتنس در ایران بازاری جوان، پویا و در حال رشد است. تقاضا در این بازار هم از سمت ورزشکاران حرفهای و هم از سمت مصرفکنندگان روزمره رو به افزایش است.
تمرکز بر طراحی مدرن و کیفیت پارچه برای جذب جوانان.
سرمایهگذاری در برندینگ داخلی بهعنوان جایگزین برندهای خارجی.
توسعه فروشگاههای آنلاین و استفاده از بازاریابی دیجیتال.
تمرکز بر پوشاک ورزشی زنانه بهعنوان بازار در حال رشد.