پوشاک دستدوم و استوک طی سالهای اخیر به یکی از بخشهای قابلتوجه بازار پوشاک ایران تبدیل شده است. افزایش فشار اقتصادی، تورم و رشد آگاهی مصرفکنندگان نسبت به پایداری زیستمحیطی باعث شده بسیاری از افراد به سمت خرید پوشاک دستدوم بروند.
در کنار فروشگاههای سنتی، رشد فروشگاههای آنلاین و شبکههای اجتماعی نیز سهم بزرگی در رونق این بازار داشته است. بازار پوشاک دستدوم نه تنها برای مصرفکنندگان اقتصادی جذاب است، بلکه بهعنوان یک ترند جهانی در حوزه مد پایدار (Sustainable Fashion) نیز شناخته میشود.
سیاسی (Political): قوانین واردات پوشاک نو و محدودیتهای ارزی باعث شده دستدومها جذابتر شوند.
اقتصادی (Economic): تورم و کاهش قدرت خرید اصلیترین محرک رشد این بازار هستند.
اجتماعی (Social): تغییر نگرش به مد و افزایش پذیرش پوشاک استوک و دستدوم بین جوانان.
فناوری (Technological): رشد پلتفرمهای آنلاین فروش و اپلیکیشنهای خریدوفروش کالاهای دستدوم.
زیستمحیطی (Environmental): توجه به کاهش ضایعات نساجی و گرایش به مد پایدار.
قانونی (Legal): نبود قوانین شفاف در واردات رسمی پوشاک دستدوم، که هم فرصت و هم تهدید است.
افزایش فروش پوشاک استوک برندهای خارجی.
رشد فروشگاههای اینستاگرامی و اپلیکیشنهای C2C (مانند دیوار).
تمایل جوانان به خرید لباسهای خاص و وینتیج.
طبق برآوردها، اندازه بازار پوشاک دستدوم و استوک در ایران در سال ۱۴۰۳ حدود ۳,۸۰۰ میلیارد تومان بوده است. پیشبینی میشود تا سال ۱۴۰۷ این رقم به بیش از ۶ هزار میلیارد تومان برسد.
CAGR (نرخ رشد مرکب سالانه): حدود ۱۲٪.
بیشترین تقاضا: جوانان ۱۸ تا ۳۵ سال در کلانشهرها.
الگوی فصلی: اوج فروش در فصل پاییز و زمستان (بهویژه برای پوشاک گرم).
پوشاک روزمره: ۴۵٪ (شلوار، تیشرت، مانتو).
پوشاک مجلسی: ۲۰٪.
کفش و کیف استوک: ۲۰٪.
لباسهای وینتیج و خاص: ۱۵٪.
فروشگاههای حضوری محلی: ۵۰٪.
فروش آنلاین و شبکههای اجتماعی: ۴۰٪.
بازارچهها و حراجیها: ۱۰٪.
بازار پوشاک دستدوم ایران بیشتر غیررسمی است.
فروشگاههای محلی: در کلانشهرها بهویژه تهران، مشهد، تبریز.
فروشگاههای آنلاین: رشد شدید اینستاگرام شاپها و اپلیکیشنها.
کانالهای وارداتی: ورود غیررسمی پوشاک استوک اروپایی و ترکیهای.
رقابت داخلی: بالا؛ تعداد فروشندگان زیاد است.
ورود تازهواردان: آسان؛ سرمایه اولیه پایین.
قدرت تأمینکننده: متوسط؛ وابستگی به واردات استوک.
قدرت خریدار: بالا؛ مصرفکنندگان حساس به قیمت و تنوعاند.
تهدید جایگزینها: متوسط؛ بازار پوشاک نو هنوز سهم بزرگتری دارد.
جوانان و دانشجویان: بیشترین تقاضا، بهدلیل محدودیت مالی و علاقه به مد خاص.
خانوارها: بهدلیل صرفهجویی اقتصادی.
علاقهمندان به مد وینتیج: بهدلیل خاص بودن و کمیاب بودن لباسها.
عوامل کلیدی خرید:
قیمت پایینتر از نو.
تنوع و خاص بودن.
مد پایدار و دغدغه زیستمحیطی.
منابع تأمین: واردات غیررسمی استوک از ترکیه، امارات، اروپا.
واسطهها: عمدهفروشان بازارهای مرزی.
کانالهای اصلی:
فروشگاههای محلی.
فروشگاههای اینستاگرامی و آنلاین.
بازارچههای محلی و خیریهای.
رشد بازار آنلاین و فروشگاههای اینترنتی.
افزایش آگاهی عمومی نسبت به مد پایدار.
امکان رسمیسازی واردات و ایجاد شفافیت.
نبود قوانین شفاف و احتمال محدودیتهای دولتی.
نگرانیهای بهداشتی درباره لباسهای دستدوم.
رقابت شدید و حاشیه سود پایین.
سناریوی خوشبینانه: بازار تا سال ۱۴۰۷ به بیش از ۶,۵۰۰ میلیارد تومان برسد؛ با رسمیت یافتن بخشی از واردات.
سناریوی بدبینانه: رکود اقتصادی و محدودیتهای قانونی باعث کندی رشد شود و بازار کمتر از ۵ هزار میلیارد تومان باقی بماند.
سناریوی محتمل: رشد سالانه ۱۰–۱۲٪، با تکیه بر بازار آنلاین و جوانان.
بازار پوشاک دستدوم و استوک در ایران بازاری در حال رشد و بسیار پویاست. این بازار هم از منظر اقتصادی و هم از منظر زیستمحیطی اهمیت دارد.
رسمیسازی و نظارت بهداشتی: برای افزایش اعتماد مصرفکننده.
سرمایهگذاری در فروشگاههای آنلاین: مخصوصاً اینستاگرام و پلتفرمهای تخصصی.
بازاریابی بر مبنای مد پایدار: تأکید بر حفاظت از محیطزیست.
تقویت زنجیره تأمین شفاف: برای کاهش ریسک قاچاق و افزایش کیفیت.
چشمانداز آینده نشان میدهد که این بازار میتواند در کنار پوشاک نو، بهعنوان یک بخش مهم و پایدار از صنعت مد ایران مطرح شود.