سرخکنهای بدون روغن یا Air Fryer طی سالهای اخیر به یکی از محبوبترین لوازم خانگی کوچک در دنیا و ایران تبدیل شدهاند. این دستگاهها با استفاده از فناوری جریان هوای داغ، امکان پخت غذا با حداقل روغن را فراهم میکنند. افزایش آگاهی نسبت به سلامت، تمایل به مصرف غذای کمچرب و سبک زندگی مدرن، زمینهساز رشد چشمگیر این بازار بوده است.
بازار ایران نیز تحتتأثیر همین روند قرار دارد. مصرفکنندگان ایرانی که به غذاهای سرخکردنی علاقه دارند، به دنبال گزینههایی سالمتر هستند و سرخکنهای بدون روغن توانستهاند جایگزینی مناسب برای سرخکنهای سنتی باشند.
سیاسی (Political): محدودیت واردات لوازم خانگی خارجی فرصت بیشتری برای برندهای داخلی ایجاد کرده است.
اقتصادی (Economic): تورم و کاهش قدرت خرید بخشی از مصرفکنندگان را به سمت برندهای اقتصادی سوق داده، اما همچنان بخش قابل توجهی از مشتریان حاضر به پرداخت هزینه بالاتر برای حفظ سلامتاند.
اجتماعی (Social): گرایش به سبک زندگی سالم و کاهش مصرف روغن در رژیم غذایی.
فناوری (Technological): پیشرفت در فناوری گردش هوای داغ و عرضه دستگاههای چندکاره (Air Fryer + Oven).
زیستمحیطی (Environmental): کاهش مصرف روغن و کاهش ضایعات غذایی بهعنوان مزیت محیطزیستی.
قانونی (Legal): نظارت سازمان استاندارد بر ایمنی لوازم خانگی برقی و الزامات برچسب انرژی.
رشد تبلیغات دیجیتال درباره تغذیه سالم.
افزایش حضور Air Fryer در فروشگاههای آنلاین.
توجه خانوادهها به سلامت کودکان و کاهش مصرف روغن.
بر اساس برآوردهای کارشناسی، اندازه بازار سرخکنهای بدون روغن در ایران در سال ۱۴۰۳ حدود ۲,۸۰۰ میلیارد تومان بوده است. پیشبینی میشود این رقم تا سال ۱۴۰۷ به بیش از ۵,۲۰۰ میلیارد تومان برسد.
CAGR (نرخ رشد مرکب سالانه): حدود ۱۵٪ (یکی از بالاترین نرخها در لوازم خانگی کوچک).
بیشترین تقاضا: خانوادههای شهری با سطح درآمد متوسط و بالا.
الگوی فصلی: افزایش فروش در مناسبتهایی مثل نوروز و ماه رمضان.
سرخکنهای بدون روغن ساده: ۵۰٪.
سرخکنهای بدون روغن چندکاره (با قابلیت گریل و پخت): ۳۵٪.
مدلهای پرمیوم (هوشمند با کنترل از طریق اپلیکیشن): ۱۵٪.
خانگی: ۸۵٪ (مصرفکنندگان اصلی).
رستورانها و کافیشاپها: ۱۰٪.
بازار صادراتی: ۵٪ (عمدتاً به کشورهای همسایه).
پارسخزر، جیپلاس، اسنوا (ورود به این بخش از لوازم خانگی کوچک).
فیلیپس، تفال، دلونگی (حضور محدود بهدلیل واردات غیررسمی).
برندهای چینی اقتصادی با قیمت پایین اما کیفیت متفاوت.
برندهای داخلی: ۴۰٪.
برندهای خارجی معتبر: ۳۰٪.
برندهای متفرقه: ۳۰٪.
رقابت داخلی: بالا؛ تعدد برندها و مدلها.
ورود تازهواردان: متوسط؛ سرمایه اولیه نسبتاً پایین.
قدرت تأمینکننده: متوسط؛ برخی قطعات کلیدی وارداتی هستند.
قدرت خریدار: بالا؛ مصرفکنندگان حساس به قیمت و کیفیتاند.
تهدید جایگزینها: متوسط؛ فرها و مایکروویوهای چندکاره رقیب محسوب میشوند.
مصرفکنندگان ایرانی در خرید سرخکن بدون روغن به عوامل زیر توجه میکنند:
سلامت: کاهش مصرف روغن مهمترین انگیزه خرید است.
قیمت و خدمات پس از فروش: برندهای داخلی در این بخش مزیت دارند.
ظرفیت و چندکاره بودن دستگاه.
کیفیت و برند: برندهای خارجی همچنان اعتبار بالاتری دارند.
مواد اولیه: بدنه پلاستیکی و فلزی (بخشی تولید داخلی، بخشی وارداتی).
واسطهها: شرکتهای پخش لوازم خانگی.
کانالهای فروش:
فروشگاههای لوازم خانگی (۴۵٪).
فروشگاههای زنجیرهای و نمایندگیها (۳۰٪).
فروش آنلاین (۲۵٪ و در حال رشد سریع).
افزایش آگاهی نسبت به تغذیه سالم.
توسعه فروش آنلاین.
امکان صادرات به کشورهای همسایه.
رشد بازار دستگاههای چندکاره.
نوسانات قیمت ارز و وابستگی به واردات قطعات.
رقابت شدید برندهای متفرقه.
کاهش قدرت خرید خانوارها در شرایط تورمی.
سناریوی خوشبینانه: رشد سالانه ۱۶–۱۸٪ و رسیدن بازار به بیش از ۵,۵۰۰ میلیارد تومان تا ۱۴۰۷.
سناریوی بدبینانه: رشد کمتر از ۸٪ در صورت رکود اقتصادی و کاهش قدرت خرید.
سناریوی محتمل: رشد پایدار ۱۲–۱۴٪ با تمرکز بر تولید داخلی و فروش آنلاین.
بازار سرخکنهای بدون روغن در ایران بازاری نوظهور اما در حال رشد سریع است. گرایش به سبک زندگی سالم و افزایش آگاهی نسبت به مصرف کمتر روغن، موتور اصلی رشد این بازار است.
تمرکز بر دستگاههای اقتصادی و میانرده برای جذب بازار گستردهتر.
توسعه مدلهای چندکاره و هوشمند برای مشتریان پرمیوم.
سرمایهگذاری در فروش آنلاین و بازاریابی دیجیتال.
تبلیغ بر محور سلامت خانواده و کاهش مصرف روغن.