افسردگی و ناامیدی برای ادامه زندگی یا به عبارت ساده‌تر بی‌انگیزگی مهم‌ترین عامل برای خودکشی در جوامع مختلف به حساب می‌آید. البته که بسیاری از اقدام‌ها به خودکشی منجر به مرگ نمی‌شود. اما خودکشی‌های منجر به مرگ در مردان بیشتر است. در حالی که اقدام به خودکشی در زنان بیشتر به چشم می‌خورد.
اینکه فردی از زندگی سیر می‌شود و اقدام به خودکشی می‌کند که در دوران کرونا هم بیشتر شده است علل متعددی دارد: شرایط اقتصادی، احساس پوچی کردن، بحران‌های اجتماعی بعلاوه ترس از آینده بزرگ‌ترین دلایل اقدام به خودکشی است. موضوعی که ناراحت‌کننده‌تر است شیوه خودکشی است. روش‌هایی مثل: حلق آویز کردن، استفاده از سلاح سرد، سقوط از بلندی و شایع‌ترین روش خودکشی مصرف قرص است.
در اطلاعات و آمارهای منتشر شده توسط کشورهای مختلف به نسبت کشور ما (درسال ۱۳۹۹) آمار خودکشی کمتری دارد. به عبارت ساده‌تر در ایران به ازای هر 100 نفر 5 نفر خودکشی می‌کنند. اما این تعداد در کشورهای دیگر بیشتر است. با این وجود ایران در جایگاه 128 در جهان در مورد مرگ بر اثر خودکشی قرار دارد. در کل جهان به طور سالانه 16 میلیون نفر به خودکشی فکر می‌کنند. بر این اساس به طور حدودی ۰.۰۱ درصد از مردم بر اثر خودکشی جان خود را از دست می‌دهند.
اطلاعاتی که عنوان شد مربوط به سال 1399 بود اما ما در سال 1400 آمار خودکشی بیشتری داشتیم. به طوری که از 100 نفر بیش از ۶.۲ نفر اقدام به خودکشی می‌کنند. به عبارت ساده‌تر ایران به جایگاه 102 می‌رسد.
· بیشترین نرخ خودکشی برای لسوتو است. از هر 100 نفر 72.4 نفر بر اثر خودکشی می‌میرند.
· کشور گویان با وجود اینکه کشوری غنی است از هر 100 نفر 40.3 نفر در خودکشی جان خود را از دست می‌دهند.
· سوازیلند رتبه سوم را با 29.4 فوتی دارا است.
· رتبه چهارمین کشور با مرگ بیشتر در خودکشی مربوط به کره جنوبی است. این کشور به عنوان دهمین کشور برای اقتصاد بزرگ جهان به حساب می‌آید. پس همیشه فقر عامل خودکشی نیست.
