| ردیف | سال | میانگین قدرت عملی نیروگاه‌ها (بر حسب مگاوات) |
|---|---|---|
| 1 | 1384 | 2550 |
| 2 | 1385 | 3709 |
| 3 | 1386 | 3717 |
| 4 | 1387 | 3717 |
| 5 | 1388 | 3993 |
| 6 | 1389 | 3975 |
| 7 | 1390 | 4325 |
| 8 | 1391 | 4508 |
| 9 | 1392 | 4484 |
| 10 | 1393 | 4477 |
| 11 | 1394 | 4514 |
| 12 | 1395 | 4511 |
در این داشبورد، اطلاعات جامع و کاملی از میانگین قدرت عملی نیروگاههای برق استان اصفهان فراهم شده است که از سال‌های 1395 تا 1384 جمع‌آوری شده‌اند. این داده‌ها با دقت بالا برای استفاده شما تهیه و تنظیم شده است تا تصمیم‌گیری شما را دقیق‌تر و مؤثرتر واقع کنند.
بر اساس آخرین آمار ما بیشترین میانگین قدرت عملی نیروگاههای برق استان اصفهان مربوط به سال 1394 است.
شرکت‌های توزیع برق: برای برنامه‌ریزی و مدیریت بهینه توزیع برق به مشترکان مختلف.
صنایع و کارخانه‌ها: برای تضمین تأمین برق پایدار و کافی برای فرآیندهای تولیدی و صنعتی بزرگ.
شرکت‌های مشاوره و مهندسی برق: برای طراحی و اجرای پروژه‌های مرتبط با توسعه و بهینه‌سازی شبکه‌های برق.
پیمانکاران و شرکت‌های خدماتی برق: ارائه خدمات نصب، نگهداری و تعمیرات زیرساخت‌های برقی.
سازمان‌های دولتی و نظارتی: وزارت نیرو و سایر سازمان‌های دولتی که بر تولید و مصرف برق نظارت می‌کنند.
مراکز خدمات عمومی و اضطراری: بیمارستان‌ها، مراکز درمانی و خدمات اورژانسی که نیاز به برق پایدار دارند.
شرکت‌های فناوری اطلاعات و مخابرات: دیتاسنترها و شرکت‌های مخابراتی که به برق پایدار برای ارائه خدمات ارتباطی و اطلاعاتی نیاز دارند.
مراکز آموزشی و تحقیقاتی: دانشگاه‌ها و مراکز پژوهشی که نیاز به برق برای فعالیت‌های آموزشی و تحقیقاتی دارند.
کشاورزان و واحدهای دامداری: برای تأمین برق تجهیزات آبیاری، تهویه و سایر نیازهای کشاورزی و دامداری.
مراکز تجاری و خدماتی: مراکز خرید، هتل‌ها و رستوران‌ها که به برق پایدار برای ارائه خدمات به مشتریان نیاز دارند.
ساکنان مناطق شهری و روستایی: خانوارهایی که به برق برای نیازهای روزمره مانند روشنایی، گرمایش و سرمایش، و استفاده از وسایل برقی نیاز دارند.
شرکت‌های توریستی و هتلداری: مراکز اقامتی و تفریحی که به برق پایدار برای جذب و نگهداری گردشگران وابسته‌اند.
سرمایه‌گذاران و تحلیل‌گران اقتصادی: ارزیابی ظرفیت نیروگاه‌ها و تصمیم‌گیری درباره سرمایه‌گذاری در پروژه‌های انرژی.
سازمان‌های محیط زیستی: نظارت بر مصرف انرژی و اثرات زیست محیطی نیروگاه‌ها برای توسعه پایدار.
پیمانکاران پروژه‌های عمرانی: برای اطمینان از تأمین برق پایدار پروژه‌های ساخت و ساز.
شرکت‌های تأمین و توزیع سوخت: تنظیم عرضه سوخت بر اساس تقاضای نیروگاه‌ها برای بهینه‌سازی مصرف و هزینه‌ها.
مراکز داده و سرورهای بزرگ: برای تضمین پایداری و عملکرد مداوم تجهیزات حساس به قطعی برق.
